عشق من با من باش بیا بیا اشک مرا دامن باش من جسم بی جانم مثل یه روح تازه در این تن باش می روید روز و شب اسیر بخت بدم از تنهایی من بی تو می میرم برای من معجزه بودن باش بر تو اسیرم بی تو می میرم غم کرده پیرم شده باز همدرد من دل هرزه گرد من شده باز همدرد من دل هرزه گرد من
با غم هات سر کردم کتاب عشق تو رو از بر کردم گل های شعرم را به پای تو ریختم و پرپر کردم عمری با جون و دل حرف دروغ تو رو باور کردم افتادم در ذلت که گوش به حرف تو ستمگر کردم بر تو اسیرم بی تو می میرم غم کرده پیرم شده باز همدرد من دل هرزه گرد من شده باز همدرد من دل هرزه گرد من
آه تو برام یه شعر عاشقانه ای بهترین واژه عارفانه ای میون باغچه آرزوی من تو عزیزترین گل بهانه ای من مثل خزونم تو یه نوبهاری تو ز درد دوری که خبر نداری بر تو اسیرم بی تو می میرم غم کرده پیرم شده باز همدرد من دل هرزه گرد من شده باز همدرد من دل هرزه گرد من
