همه از دور می شنیدن بغض دریا تو صدامه همشون به هم می گفتن غم دنیا تو نگامه همه درهاشونو بستن تنها موندم زیر بارون تنهایی گاهی یه مرزه بین آزادی و زندون
از نفس افتاده بودم اومدی راهمو گم کرده بودم اومدی جاده خالی و بدون نور ماه ماهمو گم کرده بودم اومدی از نفس افتاده بودم اومدی راهمو گم کرده بودم اومدی جاده خالی و بدون نور ماه ماهمو گم کرده بودم اومدی
خودمو گم کرده بودم کسی حالمو نپرسید دردامو می گفتم اما کسی حرفامو نفهمید نمی دونم هرکجای سرگذشت و سرنوشتی که از اون دوزخ گرفتی منو دادی به بهشتی که نه جاده رو به مرگه نه تو تنهایی می پوسم بدون هرشب وقتی خوابی هردو پلکاتو می بوسم
از نفس افتاده بودم اومدی راهمو گم کرده بودم اومدی جاده خالی و بدون نور ماه ماهمو گم کرده بودم اومدی از نفس افتاده بودم اومدی راهمو گم کرده بودم اومدی جاده خالی و بدون نور ماه ماهمو گم کرده بودم اومدی
