تو چون بودی با تو تنها بودم تو خاموش و من هم گویا بودم تو چون رفتی من سراپا دردم چو باز آیی خاکستر سردم
نه آن ابرم که دهم به جهان ثمری نه آن برقم که بود به سرم شرری مگر دودم یا رب نه بارانم که گلی دمد از نفسم نه طوفانم که بلا رسد از هوسم چه نقشی بودم یا رب
