من با خیالت دلخوشم از خواب بیدارم مکن
محروم از رویای خود در این شب تارم مکن
در عشق تو دیوانه ام با خویش هم بیگانه ام
از اینکه هستم بیشتر دیگر گرفتارم مکن
من بی تو یعنی مردگی آوارگی سرخوردگی
مانند برجی بی رمق برخویش آوارم مکن
باید فراموشت کنم یا رو به آغوشت کنم
بین دو راهی باز هم گمراه و ناچارم مکن
با اخم های نابه جا هر لحظه هر دم هر کجا
اینقدر تشویشم مده اینقدر آزارم مکن
رویای شیرین مرا با تلخ کامی زهر کن
آخرش بی راهم کن با چشم انکارم مکن
در این شب بی خانگی با تکیه بر دیوانگی
سر میکنم با زندگی ای عشق هوشیارم مکن
من با خیالت دلخوشم از خواب بیدارم مکن
محروم از رویای خود در این شب تارم مکن
