از چشمانت مستی می باره جام عشقت نوشیدن داره هرشب یادت جا گیرد به دل من از عشق تو چشمم بیداره یادت آید در آن گلشن آن شب تنها بودی با من یک خرمن گل در پای تو می افشاندم دامن دامن
با دل پر آرزو بوسه زدم روی تو شانه زدم مو به مو سنبل گیسوی تو گلشن از شادی ها شده بی نهایت از عشقی آتشین می کردی حکایت به چه رفتی ای فلک سو ز دیار آشنایی تو طلیعه بهاری نکند دگر نیایی نکند دگر نیایی نکند دگر نیایی
