مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب ای چراغ آسمان روشنی بخش جهان کو ماهم نظر چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم مهتاب امشب که پیش توام او رفته و من مانده ام آه افسوس رفت و آن دوران گذشت سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نظر چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ زدنیالبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم
