به راه دل زدم فالی که گیرم از خود احوالی مبارک مطلعی آمد نپاید دور بدحالی من از اوج فراموشی از این بیهوده خاموشی به لطف مهربانی ها به خون سرخ همجوشی از این تاریک غمخانه به شوق کنج میخانه می افروز شعله در خانه به سوی شهر و کاشانه باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم
قسم بر چشم خون بارت به آن اشک گوهربارت ندارم آرزو این بار ببینم روز دیدارت بدان تا هستی و هستم منم همپا خریدارت الهی هرکجا هستی خدا باشد نگهدارت از این تاریک غمخانه به شوق کنج میخانه بیفروز شعله در خانه به سوی شهر و کاشانه باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم
به آنجایی که از من قصه می گفتی سلامم را خداحافظ نمی گفتی و از روز وداع تا آخرین لحظه حکایت از دل پر غصه می گفتی با آنجایی که با من آشنا بودی نیاز هم صدایی را صدا بودی و در روزی که بدرودم تو را آزرد برای دیدنم دست دعا بودی باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم باز می گردم
