میون موج و طوفان وتلاطم تو دست باد سرد بی ترحم رها از بغضم و از خستگی دور منم من صخره یی آرام و مغرور *** همیشه همدم باد و تگرگم صدای زخمی میلاد و مرگم تنم محکومی شلاق ابرهاست دلم آبی تر از موج های دریاست *** یه عمره خواب خورشید رو می بینم که تو آغوش سنگیم لونه کرده نگاه هام رو به فرداهای زیباست تب رفتن منو دیوونه کرده *** اگه فریاد طوفان تو گلومه اگه شب سایه سایه روبرومه اگه عمری اسیر انتظارم اگه راهی به جز موندن ندارم هنوزم چشم به راه یک نسیمم تا دستاشو توی دستام بگیرم هنوزم عاشق بارون ودریام نمی ترسم اگه عاشق بمیرم *** منی که از تبار نسل کوهم نمی تونم که با موج ها یکی شم منم من صخره یی آرام ومغرور که تسلیم شب و طوفان نمیشم *** منم من آخرین، اسیر این زمین که حتی یک نفس ویرون نمیشم تنم زخمی ترین ، دلم تنها ترین ولی بابغض شب همخون نمیشم
