شبی که آوای نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم دوان دوان تا لب چشمه رسیدم نشانه ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجایی؟که رخ نمی نمایی از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی من همه جا پی تو گشته ام از ماه و مه نشان گرفته ام بوی تو را ، ز گل شنیده ام دامن گل از آن گرفته ام
تو ای پری کجایی؟که رخ نمی نمایی از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی
دل من سرگشته توست نفسم آغشته توست به باغ رویاها چو گلت بویم در آب و آیینه چو مهت جویم تو ای پری کجایی؟
در این شب یلدا ز پی ات پویم به خواب و بیداری سخنت گویم تو ای پری کجایی؟
مه و ستاره درد من می دانند که همچو من پی تو سرگردانند شبی کنار چشمه پیدا شو میان اشک من چو گل واشو تو ای پری کجایی؟که رخ نمی نمایی از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی
