شاپرک بالت شکسته پر پرواز تو بسته می بینم غم توی چشمات چه غریبونه نشسته شاپرک خوابه قناری چه جوری دووم میاری گلا پژمرده و زردن تو عجب طاقتی داری شاپرک دردت به جونم تورو از خودم می دونم بذار یه شعری که گفتم واسهءدلت بخونم شاپرک دل توی سینه ساعتا تنها می شینه وقتی شب می رسه از راه خواب پروازو می بینه واسه زخمام یه دوا نیس دلم از دلت جدا نیس توی این غربت جونگیر یه نگاه آشنا نیس هرجا که میری خزونه غروبه دل نگرونه آفتابش جونی نداره اما شب اینجا می مونه نمی دونم مثه بارون رو کدوم شونه ببارم روی شاخه ها تو غربت شاپرک من تو رو دارم
