سیمین بری گل پیکری آری از ماه و گل زیباتری آری همچون پری افسون گری آری دیوانه رویت منم چه خوهی دگر از من سر گشته کویت منم نداری خبر از من هرشب که مه در آسمان گردد عیان دامن کشان گویم به او راز نهانکه با من چه ها کردی به جانم جفا کردی هم جان و هم جانانه ای اما در دلبری افسانه ای اما اما ر من بیگانه ای اما آزرده ام خواهی چرا ؟تو ای نو گل زیبا افسرده ام خواهی چرا ؟تو ای آفت دلها عاشق کشی شوخی تو زیبایی شیرین لبی اما دل آزاری با ما سر جور و جفا داری میسوزم از هجران تو نرهی ز آه من دست من و دامان تو چه باشد گناه من
