یه مردی به سن من عاشق بشه با موهای جوگندمی رو به روت چقدر فرق داره نگاهش به عشق تو رو می‌رسونه به هر آرزوت با کهنه شراب مست‌تر می‌شه شد نگاه کن چقدر تجربه است پشت من نمی‌بینی خامی و پوچی ازم فقط گل می‌گیری تو از مشت من
خودم کمتر از تو نفس می‌کشم که سهم هوامو ببخشم به تو تو حرف زیادی داری با خدا بگو تا خدامو ببخشم به تو ببین هر دفعه توی آغوشمی یه راز مگو رو بگو می‌کنم بمیرم دوباره به دنیا بیام تو رو از خدا آرزو می‌کنم
یه مردی به سن من عاشق بشه به لمس تن و بوسه دلبسته نیست اگه از زمین و زمان خسته شه همین که به تو می‌رسه خسته نیست به تنهایی عادت نده قلبتو نگی هرکی عاشق شده باخته همین عشقی تو وجود منه ازم آدم بهتری ساخته
