مثل سگ تو رخته خواب تمرین مردن می کنی مثل هابیل سعی بر از یاد بردن می کنی مجرم سقط شعور بیچاره ای از کمترین سوزن از تو نعشه تر خونت از سم سم ترین
فرق روزافزون تنها وحش پر فحشای من ها مرد بی اقبال پیروز حزن بی مقدار زن ها مثل سگ در انتظاری تا وفاداری کنی باز مثل هابیل بی قراری تا عزاداری کنی باز
یادت نره اسلحه هنوز تو دست منه هرچند هم آرومم اما نبضم می زنه باید ورق برگرده من همین جام عزیزم من مدیون شانس نیستم از دور شعر نمی ریزم
چقدر رنج پدرخوانده به تو بدهکارم من؟ و چند روز به آن مانده که چشم به هم ذارم من؟ و تا کی قصد داری تو پدر به این آزار ها؟ و چند بار بگویم من خستم از این چند بار ها؟
من بارها هستیمو از دست باد گرفتم از بهترین معلم سکوتو یاد گرفتم سخت میشه گفت اسلحه وسیله شکاره هر حیوونی رو دیدم اسلحه رو دوست داره
