همچو روزگار هجرانی یا شب سیاه طوفانی مهر نتاری و پریشانی ای دو روزه جوانی
همچو روزگار هجرانی یا شب سیاه طوفانی مهر نتاری و پریشانی ای دو روزه جوانی
شراره هایی تو برفروزی که خرمن جان در آن بسوزی مرا تو افکندی به دام عشق و آرزویی که روز و شب سوزم به داغ هجر لاله رویی ز شهر شیدایی با حال و موی بدیاری تو ای جهانی جز بلا بر روی من چو داری
چو از بلایت ای جوانی شدم اسیر ناتوانی دگر نیایی و نمانی تو روزگار سوز و دردی چه ها که با دلم نکردی مرا ز غم چو برنگردی به شوق آن مهرو به عشق آن گیسو دمی زپا ننشستم
ز دست من رفت آن گلی که در راهش تو رفته ای از دستم همچو روزگار هجرانی یا شب سیاه طوفانی مهر نتاری و پریشانی ای دو روزه جوانی ای دو روزه جوانی
