خروسخوان بو من و اون مست و مستانه دور از چومان یگانه و بیگانه تا کوه دامن بو شو ییم شانه به شانه زیر داران سبزه یه سر چشمه ور خوش بی نیشتیم رو به خاور {دیم بر دیم بیم بیدییم آسمانا سورخا بوستهول بیگیفته های بزه یار : آتش! آتش! مه داره با ول کشاکش آسمان آتش به جانه اون مگر از عاشقانه نازنینا بوگفتم اون می اومیده سویه آینه دار تی رویه} الف تکرار الف آفتاب خیزانه (3)
