خوشا نسیم صحرا که بگذرد بر یارم
که بوسه ها برگیرد
ز چهره دلدارم
وزد به تار مویش
به عشوه ها گیسویش
شانه کند
به کام دل بر رویش بوسه زند
هر آنچه گل بیند در باغ و چمن
همه در قدم اش فکند
چو می روی صبا خرامان
از این گذرگاه به کوی جانان
بگو چو مویش منم پریشان
همچو شبنمی ارمغان ببر سوی نازنینم
اشک شوق من تا کند بیان عشق آتشینم
