در بهار امید باید آنچه رویید از دریچه دل دیده چید و بویید در کنار گلزار از شراب گلنار یک دو جامی و چند بوسه از لب یار گو فلک نباشی آسمان بپاشی تا که نشنوم من بانگ دلخراشی ای دل جنونی بی سبب به خونی بگذرد به یک چرخ آتش درونی دایم از چه نالی بند جاه و مالی جاهد این جهان است خوابی و خیالی ای بشر چه هستی غیر خودپرستی جز به حب دنیا دل تو بر چه بستی
