خدا کنه زنده باشه دوباره از روزگار نگیره باز کناره خدا بیاد بیرون از خونش تا بشینه کفتر عشق رو شونش این دل دیوونه کجاست چه ساکت و چه بی صداست بسته شده زبونش رو به زوال جونش تو غصه هاش اسیره خدا کنه نمیره این دل دیوونه کجاست چه ساکت و چه بی صداست نه حال گریه داره نه میل خنده داره نه بی قرار یاره نه فکر روزگاره این دل دیوونه کجاست چه ساکت و چه بی صداست اونوقتها سر زبون داشت سر زنده بود و جون داشت همه براش می مردن براش قسم می خوردن عشقهای آتشین داشت هزار تا همنشین داشت
