خانه دوست کجاست؟ خانه دوست کجاست؟ در فلق بود که پرسید سوار آسمان مکثی کرد رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شب ها بخشید و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت نرسیده به درخت کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر به در می آرد پس به سمت گل تنهایی می پیچی دو قدم مانده به گل دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی و تو را ترسی شفاف و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد در صمیمت صیاد فضا خش خشی می شنوی کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا جوجه بر می دارد از لانه ی نور و از او می پرسی و از او می پرسی خانه دوست کجاست؟
