آمده ام سِیر گل و سبزه کنم بهانه دستِت بگیرم سوی صحرا بشوم روانه
گلبُن باران دیده سبزه ی نو روییده بزم طرب بهر تو چیده
لاله ی صحرا باده کرده به جام آماده شاهد گل چهره گشاده
شُکوفا شده گل بهر تماشای من و تو نباشد ز چه در پای گلی جای من و تو چرا رو ننمایی چو گل های بهاری غمین از چه نشستی غم از دست که داری تو را جلوه ی رخسار و جمال است و جوانی که خوش باشی و داد دل ز دنیا بِسِتانی
تو دلکش تر و شیرین تر از آنی که یک لحظه به تلخی گذرانی چرا ارزش یاری نشناسی چرا قدر محبت تو ندانی
شُکوفا شده گل بهر تماشای من و تو نباشد ز چه در پای گلی جای من و تو چرا رو ننمایی چو گل های بهاری غمین از چه نشستی غم از دست که داری تو را جلوه ی رخسار و جمال است و جوانی که خوش باشی و داد دل ز دنیا بِسِتانی
