(هوا با نم نم ابر بهاران تازه شد دلم پرپر زد و یاد تو بی اندازه شد به اشک آسمان چون گل تبسم می کنم تو را چون شعر ناگفته تکلم می کنم شب شد و باران اشکم تازه شد شوق دیدار تو بی اندازه شد گم شدم در خود که پیدایت کنم قصه امروز و فردایت کنم) الف می روم در پهنه گسترده اندیشه ها تا بپیوندد تنم با ریشه های بیشه ها مثل نور از من گریزان مثل شب در سایه پنهان با دلی افسرده و حالی پریشان سینه سوز التهابم زخمی تیغ عذابم ای فراموشم نکرده سهل و آسان (تکرار از اول تا آخر) (تکرار قسمت الف)
