خسته و دربه در شهر غمم شبم از هرچه شبه سیاتره زندگی زندونه سرده کینه هاس رو دلم زخم هزارتا خنجره چی میشد اون دستای کوچیک و گرم رو سرم دست نوازش میگشید بستر تنهایی و سرد منو بوسهء گرمی به آتش میکشید چی میشد تو خونهء کوچیک من غنچه های گل غم وا نمیشد چی میشد هیچ کسی تنهام نمیذاشت جز خدا هیچ کسی تنها نمیشد من هنوز دربه در شهر غمم شبم از هرچه شبه سیاتره زندگی زندونه سرده کینه هاس رو دلم زخم هزارتا خنجره
