قاصدک جون بیقرارم چه خبر از خونه ی من چه خبر از کوچه هایی که هنوزم جون پنامن بگو که تو قلب ِ مردم شور ِ عشقی مونده یا نه؟! کسی بغض و دردشونو از نگاشون خونده یا نه؟! قاصدک بگو دروغ ِ این که غم ریشه دوونده این که فقر فرشته هارو به غمار ِ تن کشونده مگه میشه روزی جنگل مسلخ ِ پروانه هاش ِ باغبون مگه می تونه باغ و دوست نداشته باشه قاصدک جون تو میدونی چشم به راهی خیلی سخته دیدن ِ ریختن ِ برگا بدترین درد ِ درخته من که پیله های ِ غربت پر و بالم وآتیش زد تو بگو که بعد ِ طوفان چی سر ِ غنچه ها اومد . . . ماهی ِ قرمز ِ خونه چون که تنهاست زود میمیره مگه میشه تنگ ِ شیشه جای ِ دریارو بگیره قاصدک یادت بمونه ما تو این گردش ِ تحریم .هرجای ِدنی که رفتیم بیقرار و تنها بودیم . قاصدک جون تو میدونی چشم به راهی خیلی سخته دیدن ِ ریختن ِ برگا بدترین درد ِ درخته من که پیله های ِ غربت پر و بالم وآتیش زد تو بگو که بعد ِ طوفان چی سر ِ غنچه ها اومد
