زخمی تر از همیشه از درد دل سپردن سرخورده بودم از عشق در انتظار مردن با قامتی شکسته از کوله بار غربت در جستجوی مرهم راهی شدم زیارت
رفتم برای گریه رفتم برای فریاد مرهم مراد من بود کعبه تو رو به من داد
ای از خدا رسیده ای که تمام عشقی در جسم خالی من روح کلام عشقی ای که همه شفایی در عین بی ریایی پیش تو مثل کاهم تومثل کهربایی هر ذره از دلم را با حوصله زدی بند این چینی شکسته از تو گرفته پیوند ای تکیه گاه گریه ای هم صدای فریاد ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد
من زورقی شکسته م اما هنوز طلایی توفان حریف من نیست وقتی تو ناخدایی بالاتر از شفایی از هر چه بد رهایی ای شکل تازه ی عشق تو هدیه ی خدایی
با تو نفس کشیدن یعنی غزل شنیدن رفتن به اوج قصه بی بال و پر پریدن ای تکیه گاه گریه ای هم صدای فریاد ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد
