تو مثل ِ موج ِ دریای ِ شمالی نگاهی آبی و دیوونه داری بگو ای آشنای ِ آسمونی نسیم بومی ِ کدوم دیاری؟! بگو ای آشنای ِ آسمونی نسیم بومی ِ کدوم دیاری؟! یکی انگار رو بوم ِ خیس ِ دریا نگاهه ناز ِ تو نقاشی کرده تو اون خورشید ِ خوش رنگی که دنیا بدون ِ تو همیشه تار و سرده تو اون خورشید ِ خوش رنگی که دنیا بدون ِ تو همیشه تار و سرده تو اون خورشید ِ خوش رنگی که دنیا بدون ِ تو همیشه تار و سرده . . . تو مثل ِ لحظه ی ِ میلاد ِ بارون تو مثل ِ شوق ِ سبز ِ جنگلایی میون ِ بستر ِ ابریشم و یلس مث ِ خندیدن ِ پروانه هایی شبی که برج ِ مهتابت فرو.ریخت نزاشتی فکر ِ پرواز ِ تو باشم نمیدونم کجای ِ قصه بودی فقط خواستی که هم راز ِ تو باشم هنوزم توی ِ شبنم زار ِ چشمات شکوه ِ مبهم ِ باد و تگرگه صدای ِگل تو این باغ ِ برهنه صدای ِ شادی ِ بارون و برگه
