همچو فرهاد و بود کوه وکنی پیشه ما کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما بهر یک جرعه می منت ساقی نکشیم اشک ما باده ما دیده ما شیشه ما اشک ما باده ما دیده ما شیشه ما
ماه منشاه من بیا ای تاج سرم بیا بنشین ببرم دل بیار بیوفای خویشتن دادم و دیدم سزای خویشتن زخم فرهاد ومن از یک تیشه بود او بسر زد من په پای خویشتن
هر که ننشیند بجای خویشتن آخر ببیند حبیبم سزای خویشتن آخر ببیند حبیبم سزای خویشتن
اگر دل میبریجانا روا باشدکه دل داری میان دلبرانالحق به دل بردنسزاواری به دل بردنسزاواری
دلا دیشب چه میکردی دلا دیشب چه میکردی تو در کوی حبیب من الهی خونشوی ای دل الهی خونشوی ای دل تو هم گشتیرقیب من تو هم گشتی رقیب من
