می‌برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه ای ساقی صبوحی، درده می شبانه وای گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن گر تیر طعنه آید جان منش نشانه وای عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه وای صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه وای می‌برزند ز مشرق، شمع فلک زبانه ای ساقی صبوحی، درده می شبانه وای گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن گر تیر طعنه آید جان منش نشانه وای عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه وای صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه وای
