سخاوت ِ تو دریا رو به یادم میاره رقص ِ ماه‌کولی‌هارو به یادم میاره صدایی به این خوشرنگی گیتارم نداره حتی بارون ِ غزل این‌جور نمی‌باره کولی؛ شاعر ِ آزادی کولی؛ عاشق ِ آبادی به این من ِ بی‌ستاره آسمون ِ تازه دادی کولی صاحب ِ زمینه دستاش خالی از نگینه در این گوی جادوی نور فردای عشق‌و می‌بینه کولی؛ بی‌مرز و بی‌حصار کولی؛ رخش ِ سرخ ِ باد وار در این شب‌های بی‌مهتاب سبد سبد آتیش بیار کولی؛ خود ِ خود ِ سفر سبک مثل خواب ِ سحر به این همه نادرویشی می‌خنده با چشمای تر کولی منم که در دستات سرزمینی پیدا کردم تا همیشه‌ی دریاها ضیافتی برپا کردم همه‌ی سفر همینه از من من تا تو رفتن همیشه به خود برگشتن، برگشتن‌و نرسیدن کولی؛ شاعر ِ آزادی کولی؛ عاشق ِ آبادی به این من ِ بی‌ستاره آسمون ِ تازه دادی کولی صاحب ِ زمینه دستاش خالی از نگینه در این گوی جادوی نور فردای عشق‌و می‌بینه کولی؛ بی‌مرز و بی‌حصار کولی؛ رخش ِ سرخ ِ باد وار در این شب‌های بی‌مهتاب سبد سبد آتیش بیار کولی؛ خود ِ خود ِ سفر سبک مثل خواب ِ سحر به این همه نادرویشی می‌خنده با چشمای تر
سخاوت ِ تو دریا رو به یادم میاره رقص ِ ماه‌کولی‌هارو به یادم میاره صدایی به این خوشرنگی گیتارم نداره حتی بارون ِ غزل این‌جور نمی‌باره
