من کویرم گرم و تبدار حسرت یه قطره بارون تو دویدن یه چشمه تو رگ خشک بیابون من فقیرم مثل غربت گم شده تو خواب جاده فصل پرواز نفسهام فصل مرگ بی اراده اما تو معجزه ی عشق یه تولد دوباره فصل پنجمی که هرگز رسم پاییزی نداره زیر فانوس نگاهت می شه هر لحظه طلوع کرد می شه با خوندن اسمت دل سنگو زیر و رو کرد می شه یک نفس پرید و از غم دونه نترسید می شه اندازه ی عشقو از دل دیوونه پرسید آره این کویر دل سبز خیلی وقته چشم براته دل من تشنه ی برق آسمون اون نگاته
