ای هم پیمان امشب با من بمان افسانه ی فردا با من بخوان پناهم باش از خور مرا مران مگذر از من همچون دیگران ای آسوده در این شهر فریاد فردا وقتی چشمت بر من افتاد افسانه ی مرا آور به یاد نام مرا بگو به باد من می ترسم من می ترسم از فردایی غمگین پنهانم کن پنهانم کن ای آوار سنگین
ای هم پیمان امشب با من بمان افسانه ی فردا با من بخوان پناهم باش از خور مرا مران مگذر از من همچون دیگران ای آسوده در این شهر فریاد فردا وقتی چشمت بر من افتاد افسانه ی مرا آور به یاد نام مرا بگو به باد
ای داغ من خفته در قلب تو در ماتمم هرگز اشکی نباز قلب خود را گور این قصه کن نام مرا بر لب میار فردای من مرگ افسانه هاست من می میرم شاید در نیمه راه در مرگ من روزی خون می گرید چشمان این شهر سیاه من می ترسم من می ترسم از فردایی غمگین پنهانم کن پنهانم کن ای آوار سنگین من می ترسم من می ترسم از فردایی غمگین پنهانم کن پنهانم کن ای آوار سنگین
