از رو عادت به رفاقت دل ما را ساده بردی تن سرد این غریبو تو به خشم شب سپردی از قفس تا به رهایی مرگ بر رنگ سیاهی یا هو ضامن آهو نفس هم نفسم کو مرگ مرغ در قفسم کو فرقه فرقه"فرقه من تو ماه شام آخر من تو ای عشق دست به سرم کن پی شب در به درم کن با جنون هم سفرم کن تو برقص ای باد بهار هوووووووووووو تو بگو باز از غم یار هوووووووووووو زنده باد در حلقه دار شب جشن این دیدار همه خواب و ما بیدار چه غمی دارد دلشان پر درد است دامنشان بی ستاره اس هر شبشان منو تو ما وایشان به ضمانت درویشان اندک اندک جمع مستان یار ماو یاور ما اندک اندک می پرستان تاج عالم بر سر ما خوش به حال سوته دلی که رها شد با ایشان به ضمانت درویشان این چه سند چه قباله ی تلخیست بوی بوی کفن پوشان دولت عشق از مکتب ما شد جان تو و جان ایشان بگو بگو خورشید خاموش خوش به سعادت خاموشان گر شما بود و ما شد به شرف دست درویشان
بگو بگو تو جنس بادی بوی علف را تازه کردی بگو بگو باروون که نم زد رسم و به هم زد باز بر میگردی اگه شورم شورتو دارم ای کس وکارم تو رو دارم تو رو دارم شکر گذارم شکر تو گفتن شهرت کارم دل به دریا اگر زدی بزن و با دریا باش هیهات از درد غریبی تو غریب الغربا باش اهای اهای کی پس خدا بود کی پشت چین پرده ها بود اهای اهای کی ناخدا بود از عشق میمرد و بی صدا بود تو خدایی تو ناخدایی تو بی صدا و با صدایی تو کجایی بگو به عالم که پشت ما و مشت مایی دل به دریا اگر زدی بزن و با دریا باش آه باد آتش و خاکی فکر چشم تر ما باش اندک اندک ...
