ایخدا دلم تنگهه به هر جا که برم من آسمون همین رنگه ای آسمونه کبود مگه من چه بد کردمم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم دانی دلم چه خواهد شهد از لبش کشیدم از روزی یک اشاره از بنده سر دویدن ای آنکه در ره تو از جان و سرگذشتم از کوچه تو دیشب با چشم تر گذشتم ای آسمونه کبود مگه من چه بد کردمم که دلم ز دام بلا نشود رها یک دم
