از اول نمی خواست باور کنه ، کسی که خیال منو برده بود کسی که توو خواب و توو بیداریا ، برای نفس های من مرده بود که بارون منم ، کویری ترین ، اگه رود باشه به من میرسه اگه چشمه بود و نبودش منم اگه رود باشه به من میرسه از اول نمیخواست باور کنه ، که عشقش تموم وجودش منم که تا آخرین لحظه ی زندگی ، نفس هاش بود و نبودش منم قبوله که هر کس خدایی داری ، خدای من اما قدیمی تره خدای تو مثل خودت بی وفاست ، خدای من اما صمیمی تره خدای تو تردید و ترس ولی ، خدایی که دارم پر از باوره خدایی که مثل کس دیگه نیست ، مثل بنده هاش اول و آخره از اول نمی خواست باور کنه ، که عشقش تموم وجودش منم که تا آخرین لحظه ی زندگی ، نفس هاش بود و نبودش منم اگه اون کویره که بارونشم ، اگه رود دریای بیخواب شم اگه چشم کوهم به جوشیدنش ، بگو برکه باشه که مهتابشم
