با قامت تکیده از عاشقی بریده دردی درون سینه زخمی به دل کشیده رفتم که دل تو سینه دوباره پابند بشه شکسته های این دل دور از تو پیوند بشه دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو از یاد من نمیره محراب شونه تو رفتم ولی نرفته یاد تو از سر من هرگز نمیشه عشقی بعد از تو باور من از تو گذشتم اما تو کیمیای عشقی بر قامت شکستم تنها روای عشقی یاد فضای خالی میون آغوش من گرمای تو گرفته دوباره تن پوش من دنیای خاموش من دیدم نفس تو سینه داره بهونه تو از یاد من نمیره محراب شونه تو
بذار بیام که این بار قربونی تو باشم حتی اگر که باید زندونی تو باشم فریاد زدم کجایی در پشت سایه هایی از یاد من نرفته چشمهای کهربایی
