حتی تماشا تاراج تیشه است دیوار حاشا محتاج ریشه است دریا به دریا آئینه باشی بیش از همیشه بی کینه باشی چون بهار ، ای نگار ، بگذر به گلشن گل بیار گل ببار ،ای گل به دامن ای مه دوباره شب گریه بارست چشم ستاره شب زنده دارست مرهم سرشته است ای تیره بختان بال فرشته است گل بر درختان بال فرشته است شاخه درختان چون بهار ، ای نگار ، بگذر به گلشن گل بیار گل ببار ،ای گل به دامن آن چشمه جاری آب حیات است وان گل که داری شاخه نبات است گلگشت جنگل ، گلگشت دریاست دریا و ساحل چشم تماششاست بی گریه ابر گلشن نخندد بی گریه شمع رروشن نخندد ای بر لب جو ، در دست بالا تشنه ست آهو ، جو را میالا چون بهار ، ای نگار ، بگذر به گلشن گل بیار گل ببار ،ای گل به دامن
