خرسند شدیم از اینکه امروز رنگی دگر است نه رنگ دیروز تا شب نشده رنگ دگر شد گفتند از این نکته هزار نکته بیاموز قریاد زدیم که چرخ گردون لیلا تو نداده ای به مجنون فریاد برآمد آنکه خاموش کم داد اگر نگیرد افزون خاموش شدیمو در خموشی رفتیم سراغ می فروشی فریاد زدیم دوای ما کو گویند دواست باده نوشی هشیار نشد مگر که مدهوش این بار گران بگیرم از دوش آرام کنار گوش ما گفت این بار گران تو مفت مفروش از خود به کجا شوی تو پنهان از خود به کجا شوی گریزان بیداری دل چنین مخوابان سخت آمده است مبخش آسان هشیار شدیم از اینکه هستیم رفتیمو در میکده بستیم با خود به سخن چنین نشستیم ما باده نخورده ایمو مستیم مسجد سر راه از آن گذشتیم بر روی درش چنین نوشتیم در میکده هم خدای بینی با مرد خدا اگر نشینی
