تا آساید دل زارم بنشین دل زارم بنشین بنشین ای گل به کنارم بنشین دل زارم بنشین سوز دل می دانی بنشین تا بنشانی آتش دل را یک نفس مرو که جز غم همنفس ندارم یار کس مشو که من هم جز تو کس ندارم ای پری بنه به یک سو ناز و دلفریبی تا نصیبی از تو یابد جان بی نصیبی
ماه من به دامنم بنشین کز غمت ستاره بارم شکوه ها ز دوریت هر شب با مه و ستاره دارم من چه باشم بسته بندت نیمه جانی صید کمندت آرزومندت از غمت چون ابرِ بهارم ای به از گل های بهاری روی دلبندت
ای شمع و طرب سوزم همه شب بنشین که شود طی شب تارم بنشین به کنارم بنشین
مرو مرو که بی تابم من درون آتش و آبم من دامنم ز اشک غم تر باشد خارم ای گل بستر باشد بیا بیا که نوشم جامی ستانم از دهانت کامی طره تو بوسه باران سازم گه جان یابم گه جان بازم مه فتنه گرم چه روی ز برم چون ز دل آری آمدی با بی تا بپاید جان بفشانم بنشین دل زارم بنشین به کنارم بنشین به کنارم بنشین به کنارم بنشین به کنارم بنشین
