ای بت معبد خورشید ای بت پشت بند گیسو از تو بر پا گشته فتنه چون نگه کنی به هر سو ای بت شوریدگی ها ای تو غرق رنگ دنیا ای به دور سر نهاده تاجی از مرجان دریا عهد من این بود که هرجا یار و همپای تو باشم توی شبهای انتظارت مرد شبهای تو باشم مرد شبهای تو باشم
چه کنم خودت نخواستی شب پر سوز تو باشم به همه شبهای سردت آتش افروز تو باشم
آتش من این بود که شاید فکر آزارم تو باشی به همین اعتقادی شعر و باورم تو باشی عهد من این بود همیشه یار و غمخوار تو باشم به همه بی مهری تو من وفا دار تو باشم
چه کنم خودت نخواستی شب پر سوز تو باشم به همه شبهای سردت آتش افروز تو باشم
