به روی تپه ها چوپان شده آشفته و حیران میان گله سرگردان در دشت و صحرااااااا به لب دارد نی محزون دلش باشد از غصه خون طرف شوریده چون مجنون بی یار و تنها
به دشت و صحرااااااا ز سوز غمها نی چوپان کند فغان آه ه ه ه امان ز جور آسمان آه ه ه ه چوپان بی نوااااا خواهد دلت چرااااا دختر کدخداااا تو کجا او کجا کند هر زمان شکوه ها با خدایش رسد تا به گوش فلک شکوه هایش چوپان بی نواااااا خواهد دلت چراااااا دختر کدخداااا تو کجا او کجا
به دشت و صحراااا ز سوز غمها نی چوپان کند فغان آه ه ه ه امان ز جور آسمان آه ه ه ه
چوپان بی نوااااا خواهد دلت چرااااا دختر کدخداااا تو کجااو کجا
