غزل : حافظ --- تَرسَم که اشک در غم ِما پرده دَر شَوَد تَرسَم که اشک در غم ِما پرده دَر شَوَد وین راز ِ سر به مُهر به عالم سََمَر شَوَد گویند سنگ لَعل شَوَد در مَقام ِ صبر آری شَوَد وَلیک به خون ِ جگر شَوَد گویند سنگ لَعل شَوَد در مَقام ِ صبر آری شَوَد وَلیک به خون ِ جگر شَوَد ای جان حدیث ِ ما بَر ِ دلدار باز گو ای جان حدیث ِ ما بَر ِ دلدار باز گو لیکن چنان مگو که صبا را خَبر شَوَد لیکن چنان مگو که صبا را خَبر شَوَد