شد خزان گلشن آشنائی باز هم آتش به جان زد جدائی عمر من این گل طی شد بهر تو وز تو ندیدم جز بد عهدی و بی وفایی با تو وفا كردم تا به تنم جان بود عشق و وفاداری با تو چه دارد سود آفت خرمن مهر ووفایی نوگل گلشن جورو جفائی از دل سنگت...آه دلم از غم خونین است روش بختم این است از جام غم مستم دشمن می پرستم تا هستم
تو مست ازمی به چمن چون گل خندان از مستی بر گریه من با دگران در گلشن نوشی می من ز فراقت ناله كنم تا كی؟
تو و این چون ناله كشیدن ها من و گل چون جامه دریدنها ز رقیبان خواری دیدنها دلم از غم خون كردی جه بگویم چون كردی دردم افزون كردی
برو ای از مهر و وفا عاری برو ای عاری ز وفاداری كه شكستی چون زلفت عهد مرا دریغ و درد از عمرم كه در وفایت شد طی ستم به یاران تا چند جفا به عاشق تا كی؟
نمی كنی ای گل یكدم یادم كه همچو اشك از چشمت افتادم گرچه ز محنت خوارم كردی با غم و حسرت یارم كردی مهر تو دارم باز بكن ای گل با من هرچه توانی ناز كز عشقت میسوزم باز
