خستهء خستهء خسته دل من کـُنج تنهائی نشسته دل من دل من دل من بس که از عالم و آدم بدی دید دَر به روی همه بسته دل من دل من دل من
دلکم وای دلکم ،دلکم وای دلکم دلکم عادت بچه هارو داشت با یه ذره عاطفه ،دنیارو داشت به یه قطره اَشک اَگر که میرسید توُ خیالش گنج هفت دریا رو داشت دلکم ،دل من
هرچه مهربونی کرده دل من خودشو قـُربونی کرده دل من دلکم ،دل من
