به غربت گرچه گلبان بی شماره گلان بونی که ما می خواد نداره آه که زیرمی فرستان سوی تهرون بده دستمال دستت رو بیاره
گاهی وقتا دل من پر می زنه پر می زنه میره تهرون خونمون سر می زنه سر می زنه میره با خاطره هاش حال می کنه بر می گرده دوباره در می زنه دل من پر می زنه دل من پر می زنه
میگه اون شهر شما خوب جایی بود خوب جایی بود خونتون هنوز پر از زیبایی بود خوب جایی بود
گلی که کاشتی تو باغچه س هنوزم عکس تو بر سر تاقچه س هنوزم اما مادر دوتا چشماش به دره که عزیزش هنوزم در سفره شبا وقتی به چشاش خواب نمی ره حافظو ور می داره فال می گیره
گلی که کاشتی تو باغچه س هنوزم عکس تو بر سر تاقچه س هنوزم اما مادر دوتا چشماش به دره که عزیزش هنوزم در سفره شبا وقتی به چشاش خواب نمی ره حافظو ور می داره فال می گیره
گاهی وقتا که هوایی میشه دل خسته از رنج جدایی میشه دل با سر درد دلم حال می کنه در پی عقده گشایی میشه دل
