قصد جفاها نکنی گر بکنی با دل من وا دل من وا دلم من وا دله من وا دله من قصد کنی بر تن من شاد شود دشمن من وانگه از این خسته شود یا دل تو یا دل من واله و شیدا دل من بی سرو بی پا دل من وقت سحر ها دل من رفته به هرجا دل من مُرده و زنده دل من گریه و خنده دل من خواجه و بنده دل من عهدو چو دریا دل من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من *** ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من جُعر مکن که بشنود شاد شود حسود من بیش مکن تو دود را شاد مکن حسود را اح که چشات میشود از تلف وجود من تلخ مکن امید من ای شکر سپید من تا نبرم ز دست تو پیرهن کبود منم دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی باغ و بهار من تویی بهر تو بود، بودِ من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من بی خودو مجنون دل من خانه ی پر خون دل من ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من
