دوباره غروب جاده دوباره هوای رفتن دوباره یه حرف کهنه میزنه ترانه ی من دوباره یه ابر زخمی رو تن جاده میباره آخ چه دلتنگه مسافر وقتی همسفر نداره دوباره وقت وداع از همه خاطره ها شد دوباره مثله همیشه دست من از دست تو جدا شد دوباره سوز نگات پر نیرنگ و دوروغه وقت رفتنم رسیده دوباره رنگ غروبه دوباره شوق رسیدن تا ته جاده نمونده میدونم نرفته دستت همه عکسام رو سوزونده دوباره غبار غربت رو تن ترانه هامه بسوزون ترانه های کهنم رو من از خدامه
