پشت و پناه ِ همیم ولی هردومون دستامون خالی ِ باید جای ِ من باشی تو زندگی بفهمی نداری چه بد حالی ِ باید جای ِ من باشی تا حس کنی چقدر سخته عشقت بلرزه صداش ببینی چطور حاظری جونتو بدی تا یه رویا بسازی براش . من از دلخوشی های ِ این زندگی مگه چی بجز حقم و خواستم ؟! یه دنیا زمین خوردم از بچگی که یک جا رو پا خودم وایستم تو می تونی مرهم بسازی از عشق که زخمات زخمای ِ کاری نشن یه چیزی باید باشه تو زندگی که حرفهای ِ خوبت شعاری نشن . . . تو این روزگار ِ عجیبو غریب تو با عشق موندی کنارم هنوز. ازم هیچ چیزی نمی خوای چون : چقدر بشنوی ندارم هنوز . . آدم وقتی پای ِ دلش واسته تهش هرچی بشه خودش خواسته آدم تا نمونه به پای ِ خودش نمی تونه پایِ کسی واسته تو با عشق موندی کنارم که من یه جایی تو این زندگی گل کنم تورو دوست دارم همین کافی ِ یه دنیارو باتو تحمل کنم
