من که می دانم شبی ، عمرم به پایان می رسد نوبت خاموشیِ من ، سهل و آسان می رسد من که می دانم که تا ، سرگرم بزم هستی ام مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می رسد
پس چرا ، پس چرا عاشق نباشم ، پس چرا عاشق نباشم من که می دانم به دنیا اعتباری نیست نیست بین مرگ و آدمی قول و قراری نیست نیست من که میدانم اجل ، ناخوانده و بی دادگر سرزده می اید و راه فراری نیست نیست پس چرا ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟
من که می دانم شبی ، عمرم به پایان می رسد نوبت نوبتِ خاموشیِ من ، سهل و آسان می رسد پس چرا ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟ پس چرا ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟ پس چرا عاشق نباشم ؟
