میشه هیچ چی رو ندید فقط نگاه کرد! روزای مقدس و خوب رو فدا کرد اما عشق فریاد یک درد عمیقه دوای عشقو نمیشه بی صدا کرد غربت صدای گریم درد بی تو بودنه بی صدا شکستنم صدای شعرای منه مثل خوشبختی تو دوری از من اما همیشه طعم گریه های تو تلخیه حرفای منه من مصیبتو با رفتنت شناختم! به جای ترانه هام مرثیه ساختم قصه هام غم نامه ای برای تو شد هر کلام من فقط صدای تو شد از منم به من تو نزدیکتری اما همیشه سردیه دوریه تو از تن من دور نمیشه درد این فاصله ها منو به فریاد میکشه توی خرمنه سکوتم شعله های آتیشه...
