کی مهربونیتو گرفت از منه غرقابه ی درد کی دستای عزیزتو تبر برای ساقه کرد کینه رو کی یاده تو داد تو هم شدی مثل همه از تنه گرم عاشقت کی ساخته یک مجسمه نمیشه باورم تویی نه اینکه چشمای تو نیست تو طاقتت نبود منو ببینی با چشمای خیس قد تمومه درد من تو داشتی کهنه مرهمی دیروز بودی مرگ غمم امروز تولد غمی از لب قصه سازه تو مونده صدای دشمنی سخته که باورم بشه تو همون عاشق منی نمیشه باورم تویی نه اینکه چشمای تو نیست تو طاقتت نبود منو ببینی با چشمای خیس
