من از شهر غریب بی نشونی اومدم برای هم صدایی ، هم زبونی اومدم من از دشتهای دور و جاده های پرغبار سراپای وجودم اشتیاق و انتظار پر از گرد و غبار میام از راه دور من از قصه پرم توای سنگ صبور چه خوبه پاک کنی غبارو از تنم که خستم از سفر به فکر موندنم
غریب آشنا دوستت دارم بیا به حرفام گوش بده بخون بازم برام من و تو باهمیم نگو تنهام چه خوبه سقفمون یکی باشه با هم بمونم منتظر تا برگردی خونم تو زندونم با تو من آزادم
